W tym mechanizmie unikam kontaktu z własną spontanicznością. W miejsce naturalnych i spontanicznych reakcji rozbudowuje ostrożność wobec mojego świata i kontrolę wszystkiego co znajduje się wokół mnie. Posiadam ogromne pragnienie panować i kontrolować szczególnie te sytuacje, które spostrzegam jako zagrożenie dla mnie oraz niebezpieczeństwo i ryzyko. Główną móją aktywnością jest aktywność myślowa, rozbudowany system wariantów myślowych na każdą okoliczność która pojawia się w mojej głowie, np.
– co zrobię wtedy gdy…. ,
– próbuje przewidzieć w różnych sytuacjach co zrobi, ponownie on, ona, a co ja na to…. itp.
Występuje to tak silne natężenie egotyzmu, które upośledzona moją możliwość kontaktu z otoczeniem oraz prowadzi do chęci kontrolowania nie poddających się kontroli aspektów mojego własnego życia.
Proces Terapeutyczny w tym mechanizmy obronne, zmierza do osłabienia kontroli mojej i innych na rzecz przeżycia i dostępu do naturalnych a nie wymyślonych zasobów mojej osoby. Polega on też na poszerzenie świadomości o sfery nieobecne w relacji z drugim człowiekiem: od cofania do bliskości: od zahamowania do spontaniczności: od intelektualizowania do otwartego dzielenia się myślami, emocjami oraz ocenami.