Mechanizm tej jest procesem zobojętnienia na doznanie własnego ciała. W efekcie czego funkcjonuję tak jakbym nie czuł bólu, dyskomfortu, chłodu, głodu i zmęczenia. Łatwiej mi jest w ten właśnie sposób sięgać po tabletki przeciwbólowe niż zastanawiać się nad psychologiczynmi przyczynami bólu. Co gorsza, najczęściej diagnoza medyczna nie stwierdza żadnych zmian organicznych w miejscach, które mnie bolą, na przykałd; boli mnie serce a badania kardiologiczne są w normie.
Ból fizyczny nie odnosi się do cierpienia egzystencjalnego, nie jestem zdolny do refleksji związanych ze znaczeniem psychicznym doznań z ciała – jak w/w ból serca, nie wiąże z problemami w sferze miłości.
Pomoc otrzymuję od mojej terapeutki. Proces ten jest powolnym przywracaniem wrażliwości mojemu cialu na inne doznania oraz łączenie ich z wydarzeniami zewnętrznymi np.
- boli mnie głowa, bo nie wyrażam miłości
- serce mi kołoce podczas kłótni z żoną
W procesie terapeutycznym ze wzgledu na namnożenie energii i znieczulenie, niekiedy konieczny jest powrót do tych bolesnych sytuacji – najczęściej tych, o których starałem się już dawno zapomnieć, a które stanowią źródło desenstytacji. Jest to możliwe tylko wówczas, gdy w moim życiu nie będzie istnieć zagrożenie z zewnątrz.
